I, tako, dok u Sarajevu, prvi među svećenicima slavi misu bleiburškim žrtvama, a zna se ko je, prije svega to bio, do nas dođe snimak jednog talijanskog svećenika, don Andrea Gallo koji ju je izvodio u crkvi, u Đenovi, tokom službe.
Pjeva don Gallo O bella ciao! Pjeva svećenik, pjevaju ljudi koji su došli na misu, u crkvu. O partigiano, portami via…
Kakav prizor!
Podsjetio me na priču moje drage prijateljice, rođene na granici između Italije i Slovenije, koja mi je kazivala o tome da su, recimo, za Prvi maj, oni, djeca, išli s mjesnim svećenikom na obližnje brežuljke, palili vatre, koje su gorjele u noći, i, svi su pjevali: Uma mattina mi sono alzato, O bella ciao, bella ciao…O partigiano, portami via…
Pjesmu italijanskih partizana iz Drugog svjetskog rata pjevao je čitav ljevičarski pokret otpora, a njen autor je nepoznat. Vjeruje se da je melodija uzeta iz jedne narodne pjesme, iz regije u Padskoj niziji, sjeverna Italija.
Širom planete postala je sinonim za antifašizam, ali i kao pjesma koja slavi slobodu duha. Danas se čula i u Sarajevu, pjevale su je Sarajlije, otvorenih duša, čistih srca, spremnih da u svoj zagrljaj prime svakog ko nudi trunčicu dobra.
Inače, don Gallo, koji je umro 2013., dakle, godinu nakon nastanka ovog snimka,bio je osnivač i glava opštine Sveti Benedikt. Nosio je nadimak ‘svećenik s ulice’, jer je bio poznat po svome humanitarnom radu, uvijek okrenut najsiromašnijim.
Protivnici su mu zamjerali mnogo štošta, pa i promicanje komunizma, pušenje marihuane…