(Protesti u Tuzli 7. februara 2014. godine – Foto: Arhiva)
Hipernegativni efekti “platformaške” izdajničke blamaže i infantilnog salonskog komunizma masturbatorskog oratorstva “direktne demokracije”, neprocjenjivo su ogromni po svojoj budućoj, vjerovatno, višedekadnoj negativnosti i poražavajući u svojoj rigidnoj praktičnoj društvenoj poruci, da su javni, legalni protesti, kao generalno jedini pravi efektivni korektivni faktor spram vlasti, kod nas kontraproduktivni i da samo produbljuju socijalno stanje besperspektivnosti i mirenja sa društvenim bezizlazom.
Može se reći da je katastrofični slom “Februarskih prosvjeda” jedan od najfatalnijih mirnodopskih socijalnih potresa u BiH, čime su otvoreni stampedo-trendovi kataklizmičkog korupcionaškog razaranja BiH-organizma.
Šteta koja se više teško može nadoknaditi.
Mlađahni organizatori, personalno, bez obzira na inicijalne dobre i, možda, najbolje namjere, vjerovatno su sahranili svojom političkom infantilnošću, a neki od njih i egoističnim beskrupuloznim manijakalnim karijerizmom, dobar dio višegeneracijskih nada i željene bolje budućnosti.
Njihova opravdanja “naknadne pameti” su, uglavnom, u sferi akademskog “sviranja k…u”. (Derviš Čičko, Facebook, 7. februar 2024.)