Trebalo je danas biti u sali Narodnog pozorišta u Tuzli u 13 sati i saslušati “historijski” referat aktuelnog Gradonačelnika, a tadašnjeg sekretara Opštine, o događanjima 04.4.'92.g. i sjednici Skupštine opštine.
Vidjeli biste značajno drugačije poslagane po prioritetima bitne ljude i detalje događanja u Tuzli tih dramatičnih dana.
Takođe, dugi niz godina zloupotrebe događanja 04.4.'92. u dnevnopolitičke svrhe, te njegovo svjesno zanemarivanje i bagateliziranje do planskog “zaborava” bitnih aktera i elementarnih činjenica, gotovo je proizvedena neka nova historija iz tog perioda i alternativne činjenice i ljudi, koji su potpuno sporedni i činovnički “slučajni prolaznici” u tadašnjoj opštinskoj administraciji.
Danas su u Tuzlanskom pozorištu izgovarane krupne parolaške rečenice, bez imalo distance i svijesti da su, ipak, građani Tuzle ključni i odlučujući akteri svih tih događanja, a da su “prvaci vlasti”, samo “prvi među jednakima”.
Tokom izlaganja J. Imamovića, u nekim trenucima se sticao utisak i izgledalo je kao da su tadašnje “opštinske stručne službe”, u stvari, kičma svega što je postalo naša zajednička nedavna historija, a da su usput spomenuti Bešlagić, Bajrić etc., bili tu tek da pripomognu kada zatreba.
Doduše, i svi prisutni ne bi popunili niti trećinu sale Pozorišta, kada bi se “isključili” činovnici Gradske uprave prisutni “po zadatku”.
To je danas u našoj Tuzli obim interesovanja za 04.4.'92., a i ono što je ostalo u današnjoj potrošenoj i kompromitiranoj vlasti od ogromnog moralnog i ljudskog autoriteta “tuzlanskog načina” s početka devedesetih prošlog vijeka. (Piše: Derviš ČIČKO)
E moj dervise ti i ne znas Tuzlu je odbranio imamovic dok je bjezao koritom soline
Ja, a pouzdano znam i mnogi drugi odbornici koji su bili na toj sjednici i donosili odluke zbog kojih se valjda i organizira ta sjednica nismo ni pozvani na tu sjednicu,valjda i to nešto govori o onima koji to organiziraju.
Druze, ne zove se ni Kneza na bilo kakve proslave ili obljetnice Korpusa….
Da je do Imamovića on najrađe ne bi ni slavio godišnjice otpora. Možete zamisliti kako se on neugodno osjeća među svim tim velikim ličnostima iz ratnog perioda – mali miš među “mačorima”
Pa, bilo bi sasvim svrsishodno pozvati sada živuće sve tadašnje odbornike i organizirati jedan javni i otvoreni razgovor i podsjetiti se na taj slavni i odlučujući dan, isključujući svaku vrstu dnevne politike. Ove dosadašnje prigodničarske predstave one-man-show sasvim su deplasirane i osakaćene banalnim proizvoljnostima i privatnim tumačenjima tih događanja.