(Tragedija u kojoj ne bi smjelo biti nevinih – Dom penzionera Tuzla u noći požara – Foto: FB)
U tijeku je opšta pomama takmičarskog jeftinomedijskog licemjerja primarno tuzlanskih, i inih, javnih dužnosnika glede brige zbog tragičnog požarnog horora u “Domu penzionera” u Tuzli.
Natječu se, kao i uvijek do sada, retoričkom ispraznošću u tome ko će se više i bolje pohvaliti razinom posvećenosti otklanjanju posljedica okrutnog pomora nepokretnih i slabo pokretnih, a i dobrano dementnih, bespomoćnih starih osoba, naših sugrađana, fatalno zarobljenih u sopstvenim krevetima.
Indirektnom i očiglednom bljutavom samohvalom, pohvaljuju uvijek izuzetno požrtvovane lokalne vatrogasce i njihove kolege iz okolnih opština, medicinare Doma zdravlja i UKC-a, policiju, osoblje Doma penzionera, građane Tuzle i sve druge “na sve četiri strane ” etc. Čak “prijete” i potencijalno ogromnim brojem dodatnih žrtava da “oni lično” nisu aktivirali “sve moguće i nemoguće resurse Grada” i td.
I tome nema kraja, ni konca.
U stvari, tek samo u par dana, “zaboravljeni su u prijevodu” jedino ljudi i njihovi životi bespomoćnih žrtava, za sada trinaest mučenika i mučenica prepuštenih ubilačkom višegodišnjem nemaru upravo tih istih klonova novokomponiranih “brižnih očeva svih Tuzlaka”.
Lokalni polit-klovnovski aktuelni iterirani gradonačelnički izvorni polufabrikat iz banovićkih Lugavija je otišao čak i korak dalje od svog prethodnika i ličnog pigmaliona Jase, paradoksalno ustvrdivši, lično za sebe, da je “odgovoran za 110 hiljada Tuzlaka”. ‘Nako džematile.
Jedino je dehumanizirajućim manirom provincijalnog skorojevića, “zaboravio” i zanemario 12 osoba umorenih i sopstvenom nebrigom, nemarom i politikantskom snobovskom ohološću, “ubacivši” time njihove mučeničke smrti u beznačajnu “statističku pogrešku” i očekivanu kolateralnu štetu karijerističkog ludila.
Sasvim je jasno da se odigrava proces ozbiljnog pokušaja medijskog zataškavanja “masovnog zločina nemarom”, širokog i dubokog zahvata matricom “sve je dobro, mi smo sjajni, bezgrešni i spriječili smo puno gori scenarij”.
Dakle, ništa se nije desilo, izuzev “spleta nesretnih okolnosti i više sile”, niko nije odgovoran, niko nije kriv, možda jedino nesretni “Haso portir”.
Izgleda da jedino ostaje da budu “dežurni krivci” i za sopstveno zastrašujuće umiranje u mukama gušenja u dimu i vatri, naši sugrađani, stari, bolesni, nemoćni i ostavljeni “na institucionalnu skrb i brigu” svojim (ne)suđenim dželatima, teško naoružanim bezdušnom bezosjećajnošću ubilačkog nemara.
Naravno, “oni” uvijek imaju i “tačku na i” beskrajnog cinizma obećanja: pobrinuće se da svi oni okrutno zločinački usmrćeni institucionalnom “tuzlanskom dušegupkom nemara”, budu “besplatno o trošku Grada” sahranjeni.
I zaboravljeni, uz nečistu savjest, ekspresno.
Pretužnim porodicama, sada “bivših korisnika usluga Doma penzionera”, a i svima ostalima, hladno je “servirana” četvorodnevna žalost. Do nedjelje.
U ponedjeljak je već “druga nafaka” Gradske uprave i njenog čelnika iliti šemom kao što to javno reče, i ostade živ, ex-inokosni organ Doma penzionera: “Ne mogu se praviti da se nije ništa dogodilo.”
I ne moraju. (Piše: Derviš ČIČKO, kolumnista)
————————————————–
(Stavovi i mišljenja izneseni u ovom tekstu su isključivo autorovi i ne odslikavaju nužno stavove redakcije portala)
Vec dugo zivim u gradu velicine Tuzle i primjetio sam da sve drustvene i privatne institucije koje se bave privremenim ili stalnim smjestajem fizickih lica, obavezno u svakoj prostoriji u kojoj borave ta lica, imaju instalisane protivpozarne alarme. Dovoljno je da dva pusaca zapale cigarete u istoj prostoriji, alarm se automatski ukljucuje…Pitam kako ste uspjeli to postici. Kazu, nema registrovanja novih firmih te djelatnost, ako ne ispunjavaju i taj propis. Starim, vec postojecim firmama, dat je razuman rok da instaliraju i svake godine Opstinnska inspekcija kontrolise, ne da li ima ili nema, nego da li ti uredjaji zaista i rade.
Vec dugo kod nas funkcionise sve po pricipu: nece valjda ili nebi trebalo. A kad se desi, dobro smo prosli, moglo je gore. Hvale vatrogasce sto su gasili pozar. Hvale medicinsle radnike sto su pruzali pomoc i vozili unesrecene. Hvale policiju jer je obasjavala objekat svojom rotacijom. Pa gdje mi zivimo, kad za svoj rad ili ti nerad treba nekome zahvalnicu dodjeliti.