Društvenopolitiki analitičar Derviš Čičko komentira saopćenje KO SDP TK u vezi sa navodnim napadima na Denisa Bećirovića od strane akademika Slave Kukića.
Komentar sa Facebooka prenosimo u cijelosti.
KO SDP TK iliti “kolektivni pisac” ovog neumjerenog i neobjektivnog panegirika glede D. Bećirovića, mogao bi napokon prihvatiti bjelodano očite i praktične političke činjenice, koje je samo konstatirao prof. Kukić, pa nije jasno zbog čega je potrebno “ubiti glasonošu” i taj gest definirati kao alibi fantomske partijske pravovjernosti i “čeličnog jedinstva naroda i partije”.
To je smiješan stav i mjehur od sapunice, kojim se direktno prokazuje politička pamet KO SDP kao infantilna opštepoznata šarena laža logikom Nasrudin-hodže, koji je i sam povjerovao u sopstvenu laž o džabnoj halvi nakraj sela, odlazeći da se njome počasti.
Naravno da D. Bećirović de facto već dugo nije u socijaldemokratskom ideološkom krugu, što god da je to, i beznačajna je kontraargumentacija postojanja njegove SDP-članske karte ili sl.
(Da li je akademik Kukić u pravu: Denis Bećirović, član Predsjedništva iz reda bošnjačkog naroda (Foto: Arhiva)
Potpuno i definitivno je pogubno “denisoviziranje” SDP-a, njegovim konkretnim i otvorenim javnim aktivizmom pretvaranja dobrog dijela ove stranke u paraklerikaalistički privjesak fantomskog organizma “Svebošnjačkog transstranačkog levijatana-NPB” ili sl.
Uostalom, samo je formalan i bizaran detalj političke kristalno jasne stvarne partijski odabrane autsajdeske pozicije, Bećirovićevo ignoriranje prisustva kongresu SDP-a, što je krucijalan argument da bude automatizmom isključen iz ove stranke.
Naravno, samo ako sljepačkim ignoriranjem stvarnosti želimo braniti Denisa od Denisa ili patopsihološkom autosugestijom “političku smrt” proglašavati vaskrsnućem Sina-Božijeg.
Neki drugi, ali teološki autoriteti, tvrde da se to poodavno već desilo i da nema potrebe prije vakta prizivati Kijametski dan.
Za KO SDP TK i njegove ufurane “pisce ljubavnih pisama”, bilo bi primjerenije da sačuvaju malo daha i distance, da ne bi ubrzo bili u poziciji da se posipaju pepelom iliti da se “ujedaju za guzicu”. Onu “pisadžijsku”.
Suvišno je, a i bolno. (Piše: Derviš ČIČKO, društvenopolitički analitičar)