Nedavno, umalo bezglasno-jednoglasno, odbijanje redovnog godišnjeg poslovnog pozitivnog izvještaja JZU “Gradske apoteke” Tuzla od strane Gradskog vijeća, osnivača i stopostotnog vlasnika, obavljeno je u sumornoj, kamernoj atmosferi, isključujući uobičajeno zamorno, a reptiloidno šofersko-avijatičarsko palacanje stupidarijama. Obično samoreklamerski blagoglagoljivi, a bogami, ponekad i egzemplarno lajavi, naši cijenjeni vijećnici u grobnoj “suzdržavajućoj” tišini su nagovijestili i simbolički promovirali, možda, još jedan odstrjel i odgođenu sahranu svog jedinog apotekarskog zakonsko-statutarnog potomka.
Svaki proceduralni formalni i neformalni presedan, kao što je navedeni, posebno u momentima čvrsto organiziranog dramaturškog diskontinuiteta političkog djelovanja vrlo tanjušne većine Gradskog vijeća, uvijek do sada su bili uzročno-posljedično puno šireg zahvata, nego što to djeluje u prvi mah. Naravno da je tako i sada, te nije baš neki napor sagledati stvarne, ali zamotane, lobističko-političke i privatne interese prebijene preko leđa gradskog i javnog interesa svih nas.
U stvari, vijećnici su donijeli političku “lex specialis” odluku logikom usamljenog “krmeta u Teheranu” a de facto, u namjeri, smijenili upravu i direktoricu “Gradskih apoteka” bez ijednog iznesenog stvarnog argumenta. Uvodeći sferu striktno političko odlučivanja u procjenu validnosti, primarno ekonomsko poslovnih izvještaja, otvoreno se promovira politički institut kriminogene trgovine političkim uticajem koji nije nikada u javnom interesu i osnovna je pretpostavka grupnointeresnih zlupotreba. Ako bi se primijenio isti ili sličan princip na sva javna preduzeća ili ustanove u vlasništvu Grada, tada bi i iz korporativnih razloga bilo sasvim legitimno odbiti izvještaj o poslovanju npr. JKP “ViK” koji je unazad samo tri godine otpisao, tj. pustio “papirnati brod nizvodu”, vrijedan gotovo pet miliona KM javnog novca, navodno, nenaplativih potraživanja ne predočavajući nikakvu analitičku podlogu toj poslovnoj katastrofi. Sasvim sličnoj “procjeni” svrhovitosti višegodišnjih sličnih otpisa podliježe i JKP “Centralno grijanje”, ili na malo drugačiji način, JP “Saobraćaj i komunikacije” sa svojim vrtoglavim višegodišnjim antuntunovskim profitima od cca 370 hiljada KM, uz korištenje kapaciteta izgrađenih parkirnih mjesta od mizernih 22 posto i td. Naravno da je tragikomično istovremeno bespogovorno i hladnokrvno vijećničko usvajanje već tradicionalno gubitaškog poslovnog izvještaja JP “Pijace i tržnice”.
Kontekstualno, igre oko JZU “Apoteke Tuzla”, gotovo filmski višeslojno, su isprepletene mnoštvom vrlo različitih i ozbiljnih interesa. Naime, vlasnički poslovni portfolio ove tuzlanske javne ustanove izuzetne je vrijednosti, i pored solidno razrađenog farmaceutskog biznisa, posjeduje ogromnih cca 1900 kvadratnih metara poslovnog prostora, gdje je sveukupna stvarna vrijednost zasigurno 5 do 6 puta veća od knjigovodstvenih mizernih cca 2 miliona KM.
Godišnji promet koji pravi 68 uposlenika ove firme u svojih 8 apoteka i isto toliko apotekarskih depoa na “slobodnom tržištu” farmaceutske vjetrometine, obično je oko 8 miliona KM i uz ostvarenje minimalnog profita. Ako je na nivou TK 189 apoteka u privatnom vlasništvu, i bez veledrogerija, a samo 28 u javnom, tada je jasno o kakvim se enormno velikim stotinemilionskim interesima tihog eliminiranja konkurencije radi.
Naravno, uz koincidirajuće “ucjenjvačko” tretiranje nekih kadrovskih prava SDA-vijećničkog kluba, u svemu tome može postojati i vrlo sofisticirana politička pozadina paničnog osiguravanja i podebljavanja vijećničke (čak jednoglasne) većine u šemi super brzog obezbjeđenja vrlo kontroverzne zamjene javne, vlasnički čiste parcele u zoni “Pecare”, za potpuno “kontaminiranu” u zoni famozne zgrade “15. maj” na “Sjenjaku”.
Ako je cilj vijećnika da se “pomogne” ucviljenim žrtvama te sramne afere, onda je potpuno “pogrešna i meta i odstojanje”: ako Grad nije institucionalno politički-kriminogeno involviran, onda će nesretnim i prevarenim žrtvama najbolja i prava pomoć doći iz sudsko-tužiteljskog miljea. To svakako nisu budžet Grada i njegove institucije: tu rješenja nema.
Izuzev zataškavanja i lažnih nada. (Piše: Derviš ČIČKO, TuzlaLIVE, 28. jul 2018. godine)