Na današnji dan, 29. augusta 1189. godine, napisana je Povelja Kulina bana, najstariji sačuvani državni dokument u historiji Bosne i Hercegovine. Ovaj dokument predstavlja jedan od najvažnijih pisanih tragova bosanske srednjovjekovne državnosti i jedan je od najstarijih diplomatskih spisa južnoslavenskih naroda.
Povelja je pisana na starobosanskom narodnom jeziku i bosanskim pismom bosančicom, a upućena je dubrovačkom knezu. Njome su regulisani trgovački odnosi između Bosne i Dubrovnika, a Dubrovčanima je omogućeno slobodno kretanje i trgovina na teritoriji Bosne bez obaveze plaćanja carinskih dažbina.
Ovaj dokument pokazuje da je Bosna još u 12. stoljeću imala uređenu državnu strukturu, institucije i međunarodno priznatog suverenog vladara. Povelja Kulina bana je ujedno i prvi poznati dokument koji jedan bosanski vladar upućuje drugom vladaru, a ujedno je i prvi poznati diplomatski akt napisan na domaćem jeziku.
Sačuvana je u tri primjerka, od kojih se dva nalaze u Dubrovniku, dok se treći, ukraden tokom 19. vijeka, danas čuva u Ruskoj akademiji nauka i umjetnosti u Sankt Petersburgu.
Kulin ban je vladao Bosnom od 1180. do 1204. godine. Njegova vladavina se u historiografiji često opisuje kao zlatno doba srednjovjekovne Bosne. Tokom njegove vladavine zemlja je ekonomski i politički ojačala, a u narodu je ostala zapamćena izreka: “Od Kulina bana i dobrijeh dana”.
Iako je nominalno bio vazal Bizanta, a potom i Ugarske, historijski izvori sugeriraju da je Bosna pod njegovom vlašću uživala visok stepen samostalnosti, naročito usljed političkih previranja u okolnim državama.
Povelja Kulina bana i danas ima veliki značaj za razumijevanje bosanske srednjovjekovne državnosti, pravne kulture i jezika tog vremena.