Na samoj periferiji Njemačke, kraj granice s Francuskom i podno brežuljaka tzv. Crne šume leži slikoviti gradić Staufen.
Poznat je po svom starom dvorcu na vrhu brda prepunom vinograda. Ali, prošećete li se tim slatkim srednjovjekovnim gradom šarolike arhitekture, uočit ćete neobične natpise na nekim zgradama.
Postavljeni u obliku selotejpa koji pokušava držati pukotine na zgradama, poručuju: “Staufen se ne smije raspasti”, piše Dnevnik.hr.
Usporena katastrofa
Uprkos tome, Staufen puca po šavovima. U samo godinu dana grad potone pa se opet uzdigne za 10 do 15 centimetara, a neki dijelovi grada narasli su za 30 cm. To je uzrokovalo štetu u vidu pucanja zgrada.
Smatra se kako je do štete došlo nakon akcije bušenja prije desetak godina. Cilj je bio osigurati geotermalno grijanje za gradsku vijećnicu, no to je stvorilo pritisak podzemnih voda i hemijsku reakciju od kojih se tlo podiglo, a zgrade su počele pucati.
Iako su lokalne vlasti poduzele korake u saniranju štete, tlo se i dalje nezaustavljivo penje, jedan centimetar godišnje. Od prvog puknuća do danas grad je otišao u visinu za pola metra i još isto toliko u stranu.
To ne bi bio toliki problem da se sve pomiče sinhronizirano, međutim različiti dijelovi grada pomiču se različitim tempom i u različite strane, što dovodi do mjestimično širokih pukotina u zgradama.
Faustovo prokletstvo
Jedna je od tih zgrada i mali hotel rođen u 16. stoljeću. Tada je u njemu živio i umro slavni alhemičar dr. Faust, koji je poslužio kao inspiracija Goetheu za njegovog Fausta.
U pokušaju da kreira zlato i pomogne lokalnom lordu da izađe iz dugova, napravio je takvu hemijsku reakciju da je izazvao eksploziju i poginuo na licu mjesta.
Mještani su to shvatili kao kaznu za sklapanje pakta s vragom te i danas taj podsjetnik stoji u obliku murala na zgradi.
Nije li pomalo ironično da danas možete odsjesti u sobi u kojoj je Faust umro u pokušaju da nadvlada prirodu, u gradu koji je “kažnjen” baš zbog toga?(rsa,tl)