Jeste li znali da price selice tokom ciklusa seobe prelaze i do 90.000 kilometara i nepogrešivo pronalaze svoja staništa.
Jedna od njih je indijska guska (Anser indicus), koja prosječno prelazi tokom seobe 3.000 do 5.000 kilometara, a koja u seobu kreće iz Mongolije, Tibetanske visoravni i iz sjeverne Kine, tokom seobe prelazi preko Himalaja koristeći manje od deset procenata dostupnog kiseonika i dostižući visinu i do 7.000 m, a da za to ne koristi pomoć vjetra.
Zanimljiva je i Šljuka livadarka (Gallinago media), kojoj je prosječna razdaljina koju prelazi tokom seobe 6.800 km, a koja bez pomoći vjetra dostiže brzinu i do 97 km/h. Laponska muljača (Limosa lapponica) je rijetka vrsta u periodu seobe, a prosječna razdaljina koju prelazi tokom seobe je 11.000 km. Njen put od Aljaske do Novog Zelanda drži rekord za najduži ptičji let bez prestanka – leti preko 11.000 km bez odmora.
Među ovim pticama je i velika sprutka (Calidris canutus), takođe retka vrsta na Balkanu. U periodu seobe prosečna razdaljina koju prelazi je 15.000 km i to s rasponom krila od samo 20 centimetara, navodi Tanjug.
Na list je i adelijski pingvin čija je prosječna razdaljina, koju prelazi tokom seobe, 17.600 km, a koja prateći sunce polazi iz gnijezdeće kolonije do mjesta na kome zimuje u oblasti Roš Sea of Antarctica i nazad.
Tankokljuni zovoj je ptica koja prelazi tokom seobe 30.000 km, jer se svake godine seli sa mjesta na kojima se gnezdi u Tasmaniji i južnoj Australiji na Kamčatku na Ruskom dalekom istoku, da bi potom nastavio dalje do Aleutskih ostrva na Aljasci, a zatim se okrene oko Tihog okeana i vrati se duž zapadne obale Severne Amerike.
Inače, najveću udaljenost prelazi arktička čigra (Sterna paradisaea) čija je prosječna razdaljina koju prelazi tokom čitave seobe do 90.000 km, što je daleko najduža seoba poznata u životinjskom carstvu. Nije čudno što je epsko putovanje ovog svjetskog putnika inspirisalo logotip BirdLife Internationala, ilustrujući time globalni uticaj ove mreže na zaštitu ptica i prirode. (T)