Suma sumarum višegodišnjih poslovnih finansijskih i menadžersko-upravljačkih rezultata pet ponajvećih tuzlanskih JKP-a (Komunalac, Komemorativni centar, Vodovod i kanalizacija, Centralno grijanje i Saobraćaj i komunikacije), čiji zajednički ukupni prihodi ozbiljno nadmašuju vrijednost dvije trećine budžeta Grada, jeste, u najmanju, ruku poražavajući.
Uglavnom se radi o dugogodišnjim višemilionskim stvarnim gubitašima, čije se finansijske poslovne dubioze peglaju budžetskim grantovima, tj. javnim novcem svih nas, dok se okreće gluho uho i slijepo oko spram nekih od njihovih potpuno netransparentnih višemilionskih otpisa “nenaplativih potraživanja”, bez bilo kakvog javnog uvida u knjigovodstvenu analitiku dužnika i sl.
Samo zadnjih petnaestak godina može se govoriti i o desecima miliona maraka “bačenih u vjetar” sa njihovih sasvim privatno-interesnih prozora u “tihoj tišini”, dok je famozni JKP “ViK” uspio čak halaliti živiničkom likvidiranom Vodovodu vrtoglavih 9.5 miliona KM, bez kamata i td., a koje je nastavilo nesmetano funkcionirati samo pod drugim imenom.
Takođe, “pet elitnih JKP-vitezova”, uostalom kao i Gradska uprava, tradicionalno zapošljavaju već treću i četvrtu nepotističku generaciju članova “odabranih porodica” i njihovih prijatelja etc., uz uobičajenu dramatičnu prekobrojnost uposlenika, a posebno po obrazovnoj strukturi.
Dobrano suvišni činovnički ešaloni i brigade politikantskim korupcionaštvom inkorporirani u gradski parabudžetski organizam, na godišnjoj razini nas koštaju gotovo 20 miliona KM, uz korporativnu matricu “lahak pos'o, dobra para”, neselektivna predizborna povećanja plata, izdašnu “jednokratnu pomoć”, otpremnine, regrese etc.
Naravno da je, pored puno drugih nepodopština, pravi korupcionaški “biber po pilavu” kadroviranje metodom sasvim otvorene mandatske direktorske političke trgovine metodom “jednog kandidata” na javnim raspisima.
Paralelno je odavno obavljeno ekskomuniciranje i stavljena “zabrana” fahmanski relevantnom inženjerskom kadru i da priviri dotičnim direktorskim foteljama, rezerviranim mahom za “univerzalne neznalice” iz rođačke svite podobnih sveznalica pravničke kaste, priučene ekonomiste izvan realnog sektora, famozne nastavnike fizičkog odgoja i sličnu silnu političku menažeriju profesionalnih uhljeba “s koca i konopca”.
Ali, usputno se smatra “normalnim” da se na konkurse za direktore JKP u Tuzli, koji imaju višemilionske ukupne prihode, u pravilu javljaju samo ordinirajući menadžeri istih: haman su tako “uspješni” da niko ni ne pomišlja da to može bolje i kvaliternije.
U stvari, radi se o uhodanoj tradiciji kadrovske kakistokracijske selekcije osoba već dokazane kleptokratske provenijencije, doduše, jedino ako nisu Božiji izaslanici i povjerioci ponajboljih i nedodirljivih vrlina ovog dunjaluka pred našim očima. (Derviš ČIČKO, Facebook)