Sjedinjene Američke Države razvile su novu nuklearnu gravitacijsku bombu pod oznakom B61-13, dizajniranu za povećanu preciznost i znatno veću razornu moć u odnosu na prethodne verzije, s posebnim naglaskom na sposobnost uništavanja tvrdih, dobro utvrđenih ciljeva.
Nova verzija temelji se na dizajnu prethodne bombe B61-12, ali donosi ključna poboljšanja u snazi i taktičkoj upotrebi. Prema dostupnim informacijama, B61-13 će imati bojevu glavu snage do 360 kilotona, što je višestruko više u odnosu na B61-12, čija maksimalna snaga iznosi 50 kilotona.
Za kontekst, atomska bomba koja je 1945. godine bačena na Hirošimu imala je snagu od oko 15 kilotona, što najnoviji američki projektil čini gotovo 24 puta jačim.
Kao primarni nosač nove bombe planiran je B-21 Raider, najmoderniji američki strateški bombarder nove generacije, čija se puna operativna upotreba očekuje u narednim godinama. Kombinacija napredne letjelice i visokoprecizne gravitacijske bombe dio je američkog nastojanja da modernizuje svoj nuklearni arsenal i kapacitete odvraćanja u uslovima rastućih globalnih tenzija.
Bombe iz porodice B61 su u američkom arsenalu još od kraja 1960-ih, a trenutno se više od 90 do 150 gravitacijskih nuklearnih bombi nalazi raspoređeno u pet evropskih vojnih baza u okviru NATO infrastrukture. Ove bombe imaju ključnu ulogu u okviru američke i saveznčke politike nuklearnog odvraćanja.
Za razliku od raketnih sistema, gravitacijske bombe nemaju vlastiti pogon – izbacuju se iz bombardera i uz ograničenu korekciju prate unaprijed definisanu putanju ka cilju. Iako jednostavnije po konstrukciji, ovakav vid dostave ostaje izuzetno značajan u vojnim strategijama koje uključuju fleksibilne scenarije upotrebe.