Naslov ovog teksta, za upućenije, navodi da će biti riječ o aktueliziranju „sukoba na ljevici“ sredinom prošlog vijeka koji je bio aktuelan i u bivšoj nam državi, a dešavao se u teoriji i praksi književnog stvaralaštva. Ukratko, bio je to sukob soc-realističke sa književnošću realizma. Ovaj drugi koncept je pobijedio. Dakle, pobijedila je slika stvarnog, a ne retuširanog života u literaturi. Vođa pobjedeničkog tima je bio jedan od najbližih Titovih prijatelja, veliki Miroslav Krleža.
Nešto slično, ne u umjetnosti, dešava se u našem političkom prostoru. Već godinama traju sukobi na ljevici! Na prvi pogled, samovoljni odlazak velike grupe članova, partijskih i državnih funkcionera iz Socijaldemokratske partije u novu – Socijaldemokrate BiH, čini se personalne naravi i trenutnog učešća ili neučešća u izvršnoj vlasti. Međutim, drugi pogled otkriva suštinu suoba na ljevici koji je počeo sa Željkom Komšićem i, tada, ortodoksnim marksistom Zlatkom Lagumdžijom koji je, zajedno sa Mirom Lazovićem, dr Ivom Komšićem i drugima, revidirao svoje stavove, ali ih je njihov predsjednik, bivši blagajnik zelene pijace u Konjicu, šutnuo u dupe!
Strateškim političkim stavom i političkom praksom da će sarađivati samo sa „partijama istog ili sličnog političkog iidejnog profila“, partija Nermina Nikšića ostaje jedini nasljednik idologije Pol Pota u svijetu. SDP se kao partija radnika, seljaka i poštene inteligencije sama izolirala iz realnog društvenog, političkog, kulturnog i ekonomskog života. Za nju, drugi i drugačiji ne postoje. I to u multinacionalnoj, multietničkoj i multikulturnoj državnoj zajednici sa mnoštvom takođe različitih interesa. Jedna partija, jedan narod i jedna država! To je ideal trenutnih vlasnika SDP BiH. S tom tezom se ruši i koncept nacionalne, kulturne, političke i svake druge ravnopravnosti. Zbog toga SDP neće da sudjeluje u izvršnoj vlasti sa nacionalnim strankama, mada je nekoć bio sa ustaškim pravašima i sad sa A –SDA, jer su mu totalitaristi idejno bliski. On neće da vidi realne promjene u svijetu i kod nas. On ne korespondira sa njima!
Takva politika SDP je veliku grupu neistomišljenika naprosto primorala da formiraju stranku, a ne partiju, pod nazivom Socilajdemokrati BiH. To je stranka koju su formirali već izabrani opštinski i gradski vijećnici, kantonalni, entitetski i državni funkcioneri, načelnici opština i drugi funkcioneri bivši članovi SDP.
Za četiri mjeseca, Socijaldemokrati BiH su formirali zavidnu stranačku infrastrukturu u Federaciji a već ovog mjeseca formiraće odbore u Bijeljini i Brčko distriktu. Socijaldemokrati BiH već imaju, kako tvrdi Enver Bijedić, više od pet hiljada članova, od kojih u Tuzli oko 1.700. Zanimljivo, u SDBiH je prešla cijela SDP Srebrenice!
Vliki interes za Socijaldemokrate BiH ne leži u likovima i djelima predsjednika Envera Bijedića, Edina Delića, Hamdiji Lipovači ili nekom drugom pojedincu. Riječ je o stranci koja je formirana na uzorima socijaldemokratije evropskog tipa, najsličnijoj socijaldemokratiji Vilija Branta, dakle, stranci svih građana, a ne samo radnih slojeva. To znači da je strategija stranke da njen članovi odlučuju u prepoznavanju i rješavanju najvažnijih problema, a ne da to u njihovo ime rade stranačka rukovodstva. To je ono što ljude odvaja od SDP-a, a pripaja Socijaldemokratama BiH. Proces lijevo orijentisanog biračkog tijela da napušta anahronu ideološku opciju SDP i da pređe u stranku koja želi da gradi društvo socijalne pravde i životnog standarda građana je nazaustavljiv proces. Narod je saznao da se ideologija ne maže na hljeb!
Prvi mjeseci rada SDBiH, posebno način izbora, što zorno prikazuje kako je izabran Gradski odbor Tuzle, daju nadu da imamo mjesto gdje stanuje evropska ljevica koja želi graditi demokratsku državu i društvo dobrog životnog standarda. (Piše: Ekrem AVDIĆ)
————-
(Napomena: Stavovi autora ne znače a priori i stav Redakcije portala Tuzla LIVE)